H ζωή μας είναι έργο θεατρικό... Ανεβαίνει για μία και μοναδική παράσταση κι αυτή είναι χωρίς πρόβες...
Κι εσύ είσαι ο μοναδικός πρωταγωνιστής!!!

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2011

Λιγο απο ολα γ μενα...

Υπαρχουνε στιγμες που πραγματικα σκεφτομαι ο 8εος με μισει...Δν εχω κατασταλα3ει ακμ αν υπαρχει μοιρα τυχη η ολα αποτελουν συμπτωσεις...Αλλα αν υπαρχει τυχη σγρ πρεπει να εχω παρει το χειροτερο κομματι τς...
3ερω ισως 8εωρη8ω απο πολλους εγωιστρια η αχαριστη αλλα δν ειναι ετσι...
Περιμενω να μ τυχει κ μενα κατι ομορφο στην κα8ημερινοτητα μ κ η ζωη παντα μ δειχνει τν σκληρη πλευρα τς..
Απο μικρη 8υμαμαι προσπα8ουσα..Εδινα τ παντα γ ν ικανοποιω τς γυρω μ..Δν μ αρεσε ν βλεπω αν8ρωπους π αγαπω δυστυχισμενους...Επερπε να ημουν η "τελεια" κορη , η "τελεια" μα8ητρια , η "τελεια" φιλη κοινωνικη χαμογελαστη ανε3αρτητα του πως νιω8ω...Ολοι ειχαν απαιτησεις...Εκανα χιλια καλα κ ανταποδοση ισως καμια....
8υμαμαι απο μικρη μ αντιμετωπιζαν με περιφρονηση...
"Εσυ δν εισαι σαν κ μας 8υμαμαι μια φραση μιας συμμα8ητριας μ στο δημοτικο...Δν ειχα κατι 3εχωριστο πανω μ...Ισως να μν με πηγαιναν λογικο!..
Αλλα 3 χρονια κανεις δν ειχε βρε8ει ν με "πηγαινει"...
Ετυχε λοιπον μετα απο 3 χρονια να γνωρισω μια φιλη π ειναι ισως τ μονο ατομα π 8ελω να κρατησω απο τν παιδικη μ ηλικια...
"Μην τρως κρουασαν παχαινουν" η μονη φραση π 8υμαμαι τοσο εντονα απο εκεινα τ χρονια τς μητερας μ..Ημουν παιδι κ δν ειχα τν ευκαιρια ποτε να απολαυσω "νομιμα" ενα γλυκο...Ισως επειδη ειχα μερικα κιλα παραπανω αλλα αυτο δν ηταν αιτια ν μ στερουν οτι πιο απολαυστικο γ ενα παιδι...
"Το 8/10 δν ειναι βα8μος π αρμοζει σε σενα"..αλλη μια φραση π στιγματισε τν 4υχη μ απο τοτε...
Πρασπα8ουσα γ τ καλυτερο...παντα κα8ε μικρη αποτυχια φανταζε τρικυμια στα ματια μ...Κ ακμ παλευω να απαλει4ω αυτη τν πληγη...Ειχα μπει σε μια κατασταση π κυνηγουσα τν αρι8μους...το εκατοστο επαιζε ρολο μοναδας...Κυνηγουσα ενα μπραβο να ακουσω...Κ αυτο π εισεπραττα ηταν ενα..Καλα τα πας...
Μονο ισως η ιππασια με εκανε να νιω8ω οτι περναω σε αλλη διασταση...Πολλες φορες αγνοουσα τς παρατηρησεις τς προπονητριας κ απολαμβανα οτι εχω αγαπησει πιο πολυ στον κοσμο...Τα αλογα...Χωρις να 8ελω να ακουστει τρελο μιλουσα με αυτα...μιλουσαμε με τν γλωσσα τ σωματος...Ενιω8α οτι μονο αυτα με καταλαβαιναν...Κ ετσι ειχα αναπτυ3ει δεσμους με αυτα τ ζωα π παντα 3εχωριζα απο τ αλλα...Εκτος απο αυτο η ιππασια π χαρισε λιγη αυτοπεποι8ηση π χρειαζομουν..Πηδουσαμε εμποδια , καλπαζαμε καναμε πραγματα π με εκαναν να νιω8ω 3εχωριστη..κ οτι δν μπορει κανεις απο τς "κριτες¨" τσ ζωης μ να με κρινει....Η3ερα οτι κανω κατι επειδη εγω τ 8ελω κ οχι οι αλλοι...Γιατι οταν ακουμπουσα τ τριχωμα τς Ελμας η3ερα οτι παρολο τν δυστροπια τς ειμασταν μια ομαδα κ επερπε να μην χωρισουμε ποτε...να συνεργαστουμε γ να πετυχουμε τ καλυτερο...Γιατι ειχαμε τοσα κοινα...Ουτε εγω αλλα ουτε αυτηνης μας αρεσαν οι διαταγες οι υποδει3εις κ ο ανταγωνισμος...Ωσπου μια μερα αρρωστησε βαρυα κ πε8ανε...
Πληρωσα ακριβα αυτη τν απωλεια...Κ εκει ελαβε τελος η επισημη "ιππικη μ καριερα"..
Ετσι κ αλλιως 8α λαμβανε τελος λογω των μα8ηματων...
Στο μετα3υ στη ζωη μ ειχαν μπει ατομα που ισως εχουν αρχισει τρ να την αλλαζουν ριζικα ..Τσ αποκαλω φιλες...κ πιστευω μεσα μ πως οντως ειναι Φιλες...Ισως στον μονο τομεα π μπορω ν πω οτι εχω τρ πια καταφερει κατι...
Παντα ειχα τν εντυπωση οτι προσπα8ω αλλα δν καταφερνω τπτ στην τελικη...
8εμα  αγορια :Οσα ετυχε να περασουν απο τ πλευρο μ παντα μ γυρναγαν τν πλατη...Εχω μεινει τ μπακουρι τς παρεας....κ παω στοιχημα οτι οποια φιλη μ το διαβασει η 8α αρχισει να γελαει η 8α με βρισει...Aλλα ναι ετσι νιω8ωωωω!!
Ολες μπορω να πω πως εχουν βρει κατι τ οποιο αγαπουν κ τ εχουν διπλα τς να συμπληρωνει τν μερα τς...Εγω οτι ερωτευομαι φευγει...Δν 3ερω γτ...κ δν νομιζω να φταει η ε3ωτερικη μ εμφανιση...αλλα ουτε κ τοσο ο χαρακτηρας μ αφου πια εχω αλλα3ει τοσο πολυ σε σχεση με αυτο π ημουν μικροτερη...Ειμαι αρκετα κοινωνικη..δν μ ενδιαφερουν τοσο οι βα8μοι κ ναι πλεον τρωω γλυκα αφου πια δν εχω προβλημα μ τ κιλα μ..κ ειναι η μεγαλη αδυναμια μ...Δωσ μ σοκολατα κ παρε μ τν 4υχη π λενε...
Αλλα η ατυχια δν εχει φυγει ακομα απο πανω μ...Τ βλεπω στη κα8ημερινοτητα μ..σε μικροπραγματα π  δν καταφερνουν τπτ αλλο απο τ να μ ριχνουν τν 4υχολογια..
Αλλα ακομα προσπα8ω..ε3 αλλου εχω μα8ει μια ζςη αυτο ν κανω ακομα κ αν ποτε δν ανταμοιβομαι...
Εχω εμπιστοσυνη ομως στην ζωη...δν μπορει να μαι παντα τοσο ατυχη...Ακομα κ αν δν υπαρχει μοιρα η κατι τετοιο...ελπιζω η 8εωρια τν πι8ανοτητων η αλλιως οι συμπτωσεις να ευνοησουν κ μενα μια φορα...Ελπιζω...ε3 αλλου απο μικρη παντα ε4αχνα τρυπες στην κα8ημερινοτητα απο τς οποιες να μπορω να αντλω ελπιδα...
Κ ακουτε γονεις??! 8α περασω κτηνιατρικη!! Κ οχι στρατιωτικη....απλη...αλλα ουτε ιατρικη ουτε οτιδηποτε αλλο π με πριζετε οτι ειναι καλυτερο...Κ 8α χτισω τ καταφυγιο ζωων π 8ελω...Κ 8α κανω αυτο π εχω αγαπησει οσο τιποτα αλλο στη ζωη μ εως τωρα....8α μιλω με τα ματια των ζωων π 8α μ λενε ευχαριστω κ μπραβο μ τν δικο τς τροπο...Ακομα κ ολα αυτα μεινουν ονειρα ειναι σιγουρο οτι 8α κανω αυτο π επιλε3ω κ δν επιτρε4ω σε κανεναν να μ 3αναπληγωσει οπως καποιοι..Το υποσχομαι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου