H ζωή μας είναι έργο θεατρικό... Ανεβαίνει για μία και μοναδική παράσταση κι αυτή είναι χωρίς πρόβες...
Κι εσύ είσαι ο μοναδικός πρωταγωνιστής!!!

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Μια φορα κ εναν καιρο

Μια φορα και εναν καιρο ηταν μια προγκιπισσα  που για χρονια ηταν παγιδευμενη σε ενα γκριζο καστρο μακρυα απο καθε κατοικημενη περιοχη...Την ειχε κλεισει εκει ενας κακος μαγος και την ειχε καταδικασει να κλαιει για αυτον με μια καταρα που της ειχε ριξει πριν πολλους μηνες...
Ειχε προσπαθησει με καθε τροπο να ξεφυγει απο αυτο το καστρο ομως δεν μπορουσε να τα καταφερει..Ειχε παρει χρησμους απο σοφες κυριες που την επισκεπτονταν συχνα...Της ελεγαν πως η καταρα θα λυνοταν μονο οταν ερχοταν ενας ανθρωπος που για αυτην θα εκανε την υπερβαση..χρειαζοταν μονο υπομονη κ αισιοδοξια , θεληση και ακουραστη ελπιδα....
Τα χρονια περνουσαν χωρις καποια διαφορα...Οι μερες κυλουσαν το ιδιο...συχνα την επισκεπτονταν κ ο κακος μαγος κ ανανεωνε την καταρα του ωστε να ναι σιγουρος οτι θα ναι για παντα δικη του αυτη η πριγκιπισσα...Οταν ομως εφευγε απο το καστρο δεν τον ενοιαζε...Οταν παλι ομως ενιωθε οτι του λειπει η στοργη η πριγκιπισσα ηταν παντα εκει να τον στηριξει...
Αχ την αμοιρη την πριγκιπισσα..Πια ειχε πειστει οτι τιποτα δν θα αλλαζε!!
Μια μερα ομως εκει που καθοταν στο περβαζι του ψηλου κου μοναδικου παραθυρου του καστρου την πηρε ο υπνος....Τοτε ηρθε μια νεραιδα την πηρε κ την πηγε μακρυα σε ενα παραδεισενιο μερος..Ηταν πρωτη φορα π ειχε καταφερει εστω και νοητα να βρεθει καπου αλλου εκτος του καστρου...Γιατι η καταρα στοιχιωνε ακομα κ τ ονειρα της...Η καταρα ειχε εγκατασταθει ακομα κ στο μυαλο της...Πως ηταν ομως δυνατο τωρα να βλεπει ονειρα;;;
Ισως η καταρα να μην επιανε πια...ισως κατι να ειχε αλλαξει!Τι ομως...;
Η πριγκιπισσα τωρα βρισκοταν στα αληθεια σε εκεινο τ παραδεισενιο μερος με τα κρυσταλινα νερα....Η νεραιδα της αποκαλυψε πως οταν θα λυνονταν η καταρα θα ειχε τ δικαιωμα να παει μονο μια φορα κ να μεινει εκει σχεδον 4 ωρες...Χωρις δευτερη σκεψη ειπε να το χαρει...Γεματη περιεργια περιεργαζονταν τα περιεργα λουλουδια, τους γλυκους καρπους των δεντρων κ τα γαλαζοπρασινα νερα...Καθως κολυμπυσε μια λιμνη ξαφνικα στο μυαλο της ηρθε μια εικονα ενος αγοριου..σκεφτηκε ξανα απο που τον θυμηθηκε αφου ειχε χρονια να βγει απο το γκριζο καστρο...
Ααααα ναι ηταν ενα αγορι που τυχαια ειχε περασει κατω απο τ καστρο μια μερα που εκλαιγε στο ψηλο παραθυρο κ την ειχε κοιταξει με συμπονια...ειχε βρεθει εκει τυχαια καθως κατευθυνοταν για μια περιοχη πολυ πιο μακρυα που απαιτουσε πολυ χρονο κ υπομονη για να παει...
Απο τοτε δν τον ειχε ξαναδει.....
Για ενα λεπτο ηταν κ αυτος σε εκεινο το μερος!!Στα 100 μετρα ειχε φτασει με το ασπρο τ αλογο τυχαια κ παλι κ εψαχνε λεει μια κοπελα...
-Γεια σ με λενε Αντωνη της ειπε...
-Καλημερα κ μενα......
-Αναστασια...σε ξερω!
-Απο που;
-Σε ειχα δει οταν προσπαθουσα να φτασω καπου μακρυα κ να πετυχω κατι αλλα δν ειχα χρονο για αυτο επερπε να φυγω.Δεν ειχα καθολου χρονο καταλαβαινεις...Εμαθα ομως για σενα απο παντου κ εμαθα οτι θα σαι εδω κ ηρθα να σε βρω...
-Χαρηκα για την γνωριμια Αντωνη.Ναι σε θυμαμαι..ξερεις εχεις πολυ ομορφα ματια!

Ο χρονος ομως περασε τοσο γρηγορα κ η νεραιδα πηρε την πριγκιπισσα απο το ομορφο μερος..Ο Αντωνης δν προλαβε καν να την ρωτησει που ειναι αυτο τ καστρο για να ερθει να την βρει...
Και ετσι χαθηκαν κ παλι..Ομως οχι γ πολυ ακομα....

Καθως η νεραιδα εφερε πισω την πριγπισσα στο μερος που ηταν τ καστρο ανακαλυψαν κ οι δυο με εκπληξη πως τ γκριζο ψηλο καστρο ειχε μεταμορφωθει σε ενα πανεμορφο παλατι γεματο ομορφα πολυχρωμα λουλουδια.Η καταρα ειχε λυθει!!!
Ο κακος μαγος δν ειχε πια τις δυναμεις του ή μαλλον καλυτερα τις ειχε και τις παραειχε απλα η πριγκιπισσα ειχε πια μαθει πως να αντιστεκεται και να χαιρεται την ζωη της αν και δυσκολη!!
Μπαινοντας στο παλατι την περιμενε ο Αντωνης πισω απο ενα πλουσιο δειπνο γεματο με εδεσαματα που πρωτη φορα θα δοκιμαζε....χαμογελα αγαπη εκπληξεις δυνατα συναισηματα θυσιες και ομορφα λογια...Τωρα θα μαθαινε πως δν ηταν ενα απλο αγορι σαν ολα τα αλλα...αλλα ενας πριγκιπας ο οποιος ομως ειχε αδικηθει απο πολλους κ ειχε αποκτησει εχθρους χωρις ομως να το θελει γιατι καταβαθος ηταν τοσο ευαισθητος κ καλος!..Κατι ομως που οι αλλοι δν το ηξεραν κ για αυτο τον πληγωναν ασχημα...Ολα λοιπον ηταν γραφτα να γινουν..η πριγκιπισσα κατευθυνθηκε προς το δειπνο χωρις δευτερη σκεψη κ αρχισαν κ οι δυο μαζι να γευονται αυτα τα εδεσματα και να κανουν καθε πρωι βολτα με τα υπεροχα ασπρα αλογα τους!Και απο τοτε εζησαν καλα κ μεις καλυτερα!!
Κανεις δν ξεει ποσο θα κρατησει αυτο το ομορφο π τωρα αρχιζαν να χτιζουν...δν εχει εξ αλλου σημασια...Σημασια εχει που ο ενας για τον αλλον ειναι τοσο σημαντικοι κ ετοιμοι να θυσιασουν τα παντα κ να αγνοησουν τους κακους για να ειναι μαζι χαρουμενοι!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου